25 χρόνια από την απώλεια του Ποσειδών Εξπρές

Πέρασαν 25 χόνια από την εφιαλτική νύχτα που το Ποσειδών Εξπρες, ο Ποσειδώνας των Κυκλάδων, αφέθηκε να σβήσει μέσα στη νύχτα, όχι στο πέλαγος μα σε δεμένα σε λιμάνι. Τα πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια, είχε τραγουδήσει ο Πόλυς Κερμανίδης το 1976.

Όταν το πλοίο έφθασε στον Άγιο Φωκά και πήρε άδεια από την προβλήτα να μπεί για την θέση Νο1, στην 3 ήταν δεμένο το Εξπρές Σαντορίνη με πλοίαρχο τον Τάσο Τρέσσο  και στην 4 (γαρμπής ) έδενε το Ναϊάς Εξπρές με πλοίαρχο τον συγχωρεμένο Αντώνη Βάβαλο και ύπαρχο τον Δημήτρη Παούρη με καιρό 7άρι βοριά. Για όσους θυμούνται τότε υπήρχε και η ξέρα στη μέση σχεδόν του λιμανιού γνωστή ως σπίθα. Την ώρα που ο Ποσειδώνας ευθυγράμμιζε για μέσα το Ναϊάς Εξπρές κόβει τον δεξί κάβο και ξεσέρνει για τα ρηχά αριστερά (δεν υπήρχαν οι νέες θέσεις 5-9). Μέσα από την 4 ήτανε δεμένη μια ανεμότρατα, ο καταπέλτης πριν προλάβει να ανεβεί χτυπάει πάνω στην πόρτα της τράτας και κόβεται το σύρμα του και πέφτει στη θάλασσα.

Το βαπόρι δεν είχε φουντάρει και ο καπτα Αντώνης του τα δίνει όλα για έξω πριν τον πετάξει ο καιρός στα ρηχά αριστερά. Φωνάζει ότι βγαίνει για έξω την ώρα που ο Ποσειδώνας είναι ένα στάδιο από την σπίθα. Ο καπτα Σπύρος ξέρει οτι ΒΔ από την σπίθα βγαίνει ένα κεφάλι στα 4 μέτρα και ρισκάρει να περάσει ανάμεσα σε σπίθα και κεφάλι για να μην συγκρουστεί με το Ναϊάς Εξπρές που με τον καταπέλτη στη θάλασσα δεν τιμονεύει και έρχεται ολοταχώς για πάνω του. Την ώρα που το Ναϊάς Εξπρές περνάει κάτω από τη σπίθα το Ποσειδών Εξπρες χτυπάει στο κεφάλι αριστερά κάτω από το μηχανοστάσιο. Το Ναϊάς βαίνει έξω, το Ποσειδών Εξπρες συνεχίζει για μέσα. Αμέσως του σβήνουν την αριστερή μηχανή, περνάει μπροστά από το Εξπρες Σαντορίνη και του σβήνουν και την δεξιά μόλις αρχίζει να κάνει μανούβρα. Γυρίζει με το προπελάκι και ο καιρός τον φέρνει για πίσω. Φουντάρει και όταν του σβήνουν και το προπελάκι έχει καταφέρει να δέσει.

Ο Κέρβερος φθάνει στις 02:40 και πάει να πιάσει κάβο από την πλώρη, στην πλώρη είναι ο καπτα Μπάμπης αλλά η εταιρεία αρνείται να του δοθεί κάβος και περιμένει το Μάτσας Σταρ ενώ το βαπόρι έχει ήδη 30 μοίρες κλίση και βουλιάζει. Τελικά στις 4.00 τα ξημερώματα το “βασιλοβάπορο” της Παροναξίας ανατρέπεται, βυθίζοντας τους Κυκλαδίτες σε απέραντη θλίψη.

Μεταξύ αυτών τότε ήταν και ο αείμνηστος πλοίαρχος καπτα Κούλης Μαστροκόλιας. Σε συνέντευξη που έδωσε εκείνα τα χρόνια στο περιοδικό «ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ», μερικές εβδομάδες μετά το ατύχημα, μεταξύ άλλων είχε πει για τον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ του: «Τα βαπόρια έχουν ψυχή πιο πολύ από μας. Έχουν ψυχή γι’ αυτούς που τα ζουν και τα δουλεύουνε. Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ δεν πόναγε πουθενά. Είχε τις ευκολίες του, είχε δυνατό προπελάκι και άκουγε στα τιμόνια του πολύ καλά. Μόνο που ήταν βαρύ βαπόρι. Ήθελε δρόμο και αέρα για να γυρίσει, αλλά του έδινε και καταλάβαινε. Στις κόντρες τόνε χαιρόσουνα, ήταν παλικάρι, θηρίο. Το αγάπησα πάνω απ’ όλα. Ίσως επειδή ήταν το τελευταίο βαπόρι της καριέρας μου, ίσως γιατί το είχα από την αρχή. Τον θεωρούσα δικό μου, κομμάτι του εαυτού μου».

Τρεις μήνες αργότερα, η εταιρεία Τσαβλίρη, μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες κατάφερε να ανασύρει το ταλαιπωρημένο κουφάρι του πάλαι ποτέ περήφανου γαλλικού σκαριού και να το απομακρύνει από το λιμάνι της Πάρου. Ο “πανίσχυρος Γαλάτης” δεν είχε πλέον τίποτα από την αίγλη του παρελθόντος. Έφυγε από το σημείο ως αξιοθέατο των τουριστών που μαζεύονταν κατά χιλιάδες για να τον φωτογραφήσουν ως τρόπαιο. Τόσο άδοξο τέλος είχε αυτό το μεγαλόπρεπες πλοίο!

Χαρακτηριστικό είναι το βίντεο του κ. Γιώργου Σκανδάλη.

[youtube id=”rKWY1q15fCQ”]

Στη συνέχεια το Ποσειδών Εξπρεςμεταφέρθηκε στη ντάνα της Ελευσίνας. Το 1997 πουλήθηκε στην BeaconMarineEnterprisesLtd για μόλις 1 εκατ. δολάρια και μετονομάστηκε σε BELAIR. Όμως, δεν κατάφερε ποτέ να βρει νέο δρόμο, χαρακτηρίστηκε ολική τεκμαρτή απώλεια και τον Ιούλιο του 1999 το άψυχο κουφάρι του πουλήθηκε για σκραπ -προς 47 δολάρια/τόνο- στην τουρκική εταιρεία Verel Gemi Sokum Tesisleri. Το σούρουπο της 29^ης Ιουλίου το BELAIR ξεκίνησε ρυμουλκούμενο από τη ντάνα της Ελευσίνας για το ταξίδι χωρίς γυρισμό και στις 4 Αυγούστου κατέληξε στη γνωστή παραλία προκειμένου να δώσει μια τελευταία μάχη. Αυτή τη φορά όχι με τα κύματα, αλλά με τη φλόγα του διαλυτή. Το “βασιλοβάπορο” της Παροναξίας ήταν νεκρό!