Απο τον κακό νόμο, στον κακό μας τον …καιρό

Τι μας είπε κατά τη διάρκεια της Συνέντευξης Τύπου, στις 17 Φεβρουαρίου 2011, ο Υπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων για τον νόμο 3409/2005 (ΦΕΚ 273Α΄);   Μας είπε ακριβώς επι λέξη : ” Ο νόμος που πέρασε (σ.σ. ο ίδιος) από τη Βουλή δεν έχει καμία σχέση με το νόμο Κεφαλογιάννη, διότι άλλο πράγμα το νόμος Κεφαλογιάννη του 2005, ο οποίος δεν προέβλεπε εγκριτικές πράξεις και δεν υπήρχαν εγκριτικές πράξεις και άλλο πράγμα ο νόμος περί καμποτάζ. Είναι τελείως διαφορετικό. Δεν συνδέεται το ένα με το άλλο.
Και δεν συνδέονται οι αποφάσεις για την κρουαζιέρα με το νόμο Κεφαλογιάννη. Ο νόμος Κεφαλογιάννη ήταν ένας νόμος λάθος, σε λάθος κατεύθυνση, θα έλεγα ότι σε λάθος κατεύθυνση ίσως είναι υπερβολικό αυτό που λέω, αλλά δεν είχαν γίνει όλες οι ενέργειες και όλες οι διαβουλεύσεις για να μπορέσει να γίνει μία σωστή δουλειά.
Απόδειξη ότι όπως και ο ίδιος ισχυρίζεται και σε επιστολή που έχω στα χέρια μου, δεν είχε μιλήσει με το ΝΑΤ. Είναι σαν να έρχεται σήμερα το Υπουργείο Εργασίας να μιλάει για ασφαλιστικά θέματα και να μη ζητάει τη συνδρομή και τη γνώμη του ΙΚΑ.…..”

Μήπως εξακολουθεί ο κ. Διαμαντίδης να υποτιμά όλων τη νοημοσύνη, ή πραγματικά δεν γνωρίζει ότι έπρεπε να γνωρίζει;  Διότι όπως είναι γνωστό σε όλους, στον Νόμο 3872/2010 (Περί άρσης του καμποτάζ) που φέρει την υπογραφή των Υπουργών , Ραγκούση, Παπακωνσταντίνου, Κατσέλη, Χρυσοχοίδη και Γερουλάνου: (Εκτέλεση περιηγητικών πλόων από πλοία με σημαία τρίτων χωρών με αφετηρία ελληνικό λιμένα και άλλες διατάξεις) στο Άρθρο 1 όπου περιγράφονται οι Προϋποθέσεις, μεταξύ άλλων αναφέρεται και ο …κακός νόμος: (δ) Στα πλοία της παραγράφου 1, εξασφαλίζεται με τη σύμβαση της περίπτωσης γ ότι οι Έλληνες ναυτικοί οι οποίοι απασχολούνται σε αυτά, εργάζονται με βάση τα αναγνωριζόμενα από την κείμενη ελληνική νομοθεσία προσόντα και ειδικότητες στις αντίστοιχες θέσεις. Οι συμβάσεις των Ελλήνων ναυτικών που προσλαμβάνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που ισχύουν εκάστοτε στην Ελλάδα για την ειδικότητα τους και οι εργαζόμενοι παραμένουν ασφαλισμένοι στον φορέα ασφάλισης τους, με τους ίδιους όρους ασφάλισης που προβλέπει η ελληνική νομοθεσία. Για τους Έλληνες ναυτικούς που απασχολούνται στα παραπάνω πλοία με ξένη σημαία, εφαρμόζεται το άρθρο 24 του ν. 3409/2005 (ΦΕΚ 273Α) εφόσον τούτο προβλέπεται ρητώς στη σύμβαση της περίπτωσης γ΄ και με τις προϋποθέσεις που ορίζονται σε αυτήν.

Ακόμα, και στην κοινή υπουργική απόφαση (με υπογραφή Γιάννη Διαμαντίδη και υπουργών Πολιτισμού και Τουρισμού) η οποία αναφέρεται στους όρους της περιβόητης σύμβασης που θα υπογράφουν οι εταιρίες κρουαζιέρας τρίτων χορών, στο άρθρο 5, πάλι γίνεται λόγος για το άρθρο 24 του κακού – όπως τον χαρακτήρισε ο Υπουργός Διαμαντίδης – νόμου Κεφαλογιάννη : Για όσα μέλη του πληρώματος είναι σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία ασφαλισμένα στο ΝΑΤ, η Εταιρία απολαμβάνει των προνομίων της ρύθμισης του άρθρου 24 του ν. 3409/2005, χωρίς άλλη διατύπωση, με την κατάθεση στο ΝΑΤ των προβλεπομένων δικαιολογητικών και αντιγράφου της παρούσας σύμβασης.

Και εύλογα προκύπτουν οι απορίες:

– Πως είναι δυνατόν να μη γνωρίζει ο Υπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων τι περιλαμβάνει ο νόμος περί άρσης του καμποτάζ;

– Πως είναι επίσης δυνατόν να μην έχει αντιληφθεί ο Υπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων ότι ο νόμος 3872/10 που ο ίδιος υπέγραψε, περιλαμβάνει και τις προϋποθέσεις του άρθρου 24 του ν. 3409/2005;

– Ποια εταιρία θα θελήσει να αξιοποιήσει το άρθρο 24 του ν. 3409/2005 που περιλαμβάνεται στον ν. 3872/2010, όταν μία εταιρία που εμπιστεύτηκε τον νόμο, βρίσκεται εδώ και έξι χρόνια σε αντιδικία με το ΝΑΤ και σύρεται στα δικαστήρια για υποτιθέμενα χρέη προς το Ταμείο ύψους 15 εκ. ευρώ;

– Ποιος διατίθεται να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα περί εσωτερικής ναυτιλιακής νομοθεσίας στον νέο Υπουργό Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας;

Έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα. Από τον κακό νόμο Κεφαλογιάννη, καταλήξαμε στον κακό μας τον …καιρό με τον Διαμαντίδη!