Στο ίδιο έργο θεατές..
Ήταν πριν 20 χρόνια όταν το 1995 η φαινομενικά παντοδύναμη τότε VENTOURIS SEA LINES έχανε το ένα πλοίο μετά το άλλο. Χρέη προς το ΝΑΤ, χρέη προς την ΕΚΟ, χρέη προς τις τράπεζες, χρέη προς τους ναυτικούς, σαν αποτέλεσμα προφανώς κάκιστης οικονομικής διαχείρισης για μια εταιρεία με όνομα βαρύ και δρομολόγια σε γραμμές και ωράρια πραγματικό φιλέτο. Ένα ντόμινο κατασχέσεων που δεν είχε σταματημό και που όμοιο του δεν είχε βιώσει ξανά η Ελληνική ακτοπλοϊα. Εκατοντάδες ναυτικοί έμειναν στο δρόμο μετά την εκκωφαντική χρεοκοπία μιας εταιρείας που αν συνέχιζε να υπάρχει, ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά στο χώρο της ακτοπλοϊας λίγα χρόνια αργότερα.
Κατασχεμένα πλοία στη σειρά δεμένα στον προλιμένα, ένα θλιβερό θέαμα για όλους τους λάτρεις των πλοίων εκείνη την εποχή. Όποιος το έζησε από κοντά, θα το θυμάται για χρόνια. Με το θρυλικό ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞΠΡΕΣ να έχει παραμείνει στην κατοχή της, η VENTOURIS SEA LINES έκανε αρκετές προσπάθειες να αναστηθεί και με τη βοήθεια και τις πρωτοβουλίες του αείμνηστου Κωνσταντίνου Βεντούρη. Υπήρξαν όμως και μεγάλα διαστήματα χωρίς καμία δραστηριότητα. Η VENTOURIS SEA LINES τελικά ξαναμπαίνει στην ακτοπλοϊα το καλοκαίρι του 2004 με το ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ αρχικά από Ραφήνα και στη συνέχεια από Πειραιά.
Από το 2005 μέχρι το τέλος του 2014 το πλοίο δραστηριοποιήθηκε στη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων. Το ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ αν και πολεμήθηκε πολύ από τους κατοίκους των νησιών, τις περισσότερες φορές άδικα, εξυπηρέτησε τη γραμμή με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Όλα πήγαιναν κατ΄ευχήν για την εταιρεία και το πλοίο παρά τα μηχανικά προβλήματα που παρουσίασε τα οποία ξεπεράστηκαν με επιτυχία, μέχρι τον Αύγουστο του 2010 όπου και έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Βεντούρης. Αυτό ήταν το σημείο μηδέν για τη VENTOURIS SEA LINES καθώς από εκεί και μετά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
Η χώρα εισερχόταν σε μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις που θα βίωνε ποτέ, έτσι άρχισαν οι πρώτες καθυστερήσεις στους μισθούς που χρόνο με το χρόνο μεγάλωναν, με την πρώτη επίσχεση εργασίας να πραγματοποιείται τον χειμώνα του 2012 και συνεχίστηκαν έως το τελευταίο δρομολόγιο που πραγματοποίησε το πλοίο. Ναυτικοί απλήρωτοι για 6 και πλέον μήνες, χωρίς να μπορούν να συντηρήσουν τις οικογένειες τους και να πληρώσουν τα στοιχειώδη έξοδα τους, χωρίς να τους καταβάλλεται ούτε το δώρο Χριστουγέννων παρά μόνο αν προχωρούσαν σε επίσχεση εργασίας, ναυτικοί που αναγκάζονται να πουλήσουν περιουσιακά τους στοιχεία για να αντιμετωπίσουν προβλήματα υγείας, με τα τσιγάρα να αγοράζονται “ρεφενέ”, την ίδια στιγμή που η εταιρεία λάμβανε κανονικά τις επιδοτήσεις για τα δρομολόγια της άγονης γραμμής που πραγματοποιούσε τα τελευταία χρόνια.
Τον Ιανουάριο του 2015 το πλοίο άλλαξε το όνομα του σε ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ με σκοπό να μετακομίσει στη Ραφήνα με εγκεκριμένα από το Υπουργείο δρομολόγια από Ραφήνα για Άνδρο – Τήνο – Μύκονο. Τον Ιανουάριο και για 1 μήνα περίπου το πλοίο ταξίδεψε στην άγονη των Κυθήρων σε αντικατάσταση του ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ όμως μετά από επισχέσεις εργασίας του πληρώματος το πλοίο έδεσε οριστικά. Οι ναυτικοί που τα τελευταία χρόνια είχαν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τα οικονομικά προβλήματα αλλά και την στάση της εταιρείας απέναντι στα οικονομικά προβλήματα τους ήταν πάντα χαμογελαστοί εκτελώντας τα καθήκοντα τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη στιγμή που η διοίκηση της εταιρείας προσπαθούσε να βρει 2000 € για να λήξει μια από τις πολλές επισχέσεις εργασίας, ζητώντας από τους ναυτικούς να βάλουν και πάλι πλάτη με το συνολικό ποσό οφειλής μόνο προς το πλήρωμα να ξεπερνά σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες τις 500.000 € χωρίς όμως να αναφέρονται χρέη προς τις τράπεζες σύμφωνα με τις ίδιες πάντα πηγές.
Στο πλοίο από το τέλος Φεβρουαρίου σταμάτησε η τροφοδοσία του πληρώματος καθώς και τα καύσιμα με αποτέλεσμα να παραμένει σκοτεινό σαν ένα πλοίο φάντασμα στον Άγιο Διονύσιο και οι ναυτικοί του μπήκαν σε καθεστώς προστασίας από το ΝΑΤ καθώς τους καταβλήθηκαν 3 μισθοί. Όλοι όσοι γνώριζαν πρόσωπα και καταστάσεις και ιδιαίτερα την ιστορία της εταιρείας, ήξεραν πως η ημέρα της κατάσχεσης δεν θα αργήσει να έρθει, και το γνώριζαν πολύ καλά από τη στιγμή που παρουσιάστηκαν τα πρώτα σημάδια το 2010.
Αυτό που ακολούθησε την εγκατάλειψη του πλοίου είναι λίγο πολύ γνωστό. Οι ναυτικοί μπήκαν σε καθεστώς προστασίας και με τη σειρά τους έφυγαν από το πλοίο μετά από περίπου 2 μήνες παραμονής σε αυτό. Το πλοίο έμεινε αφύλακτο και ήταν θέμα χρόνου να πέσει θύμα λεηλασίας γνωστών αγνώστων καθώς σύμφωνα με ανακοίνωση της ΠΕΝΕΝ το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015 ένα φορτηγάκι στάθμευσε έξω από τον καταπέλτη του πλοίου και μια ομάδα ατόμων άρχισε να ξηλώνει ότι αντικείμενο αξίας υπήρχε στο πλοίο και επιχείρησε να το μεταφέρει στο φορτηγάκι. Ευτυχώς έγιναν αντιληπτοί από μέλη της ΠΕΝΕΝ οι οποίοι σταμάτησαν προσωρινά την επιχείρηση κλοπής ενώ εκείνη τη στιγμή η ομάδα των ατόμων αυτών προσπαθούσε να ξηλώσει το κυλιόμενο καροτσάκι που υπήρχε στις σκάλες του πλοίου και εξυπηρετούσε τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Μπορεί η επιχείρηση “κλέψε ότι μπορείς” να σταμάτησε προσωρινά όμως είναι σίγουρο οτι θα ξαναρχίσει.
Κατά διαβολική;; σύμπτωση το ίδιο είχε συμβεί και στο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞΠΡΕΣ λίγο καιρό πριν αυτό αφήσει την Ελευσίνα για τα διαλυτήρια. Τα πράγματα εκεί ήταν λίγο πιο εύκολα για τους επιτήδειους καθώς το πλοίο ήταν εγκαταλελειμμένο στα ναυπηγεία Σάββα στην Ελευσίνα με ανύπαρκτη φύλαξη. Τότε είχαν αφαιρεθεί όργανα ναυσιπλοίας και ηλεκτρονικός εξοπλισμός που είχε τοποθετηθεί το 1999 όταν και το πλοίο εκτελούσε ενδοκυκλαδικά δρομολόγια. Είχε αφαιρεθεί η μαγνητική πυξίδα, το καμπανάκι της πλώρης που λίγο αργότερα βρέθηκε ως διακοσμητικό στοιχείο σε γραφείο, τα ξύλινα τιμόνια του πλοίου που αποτελούν συλλεκτικά κομμάτια, το φανάρι της πρύμνης, πίνακες και έργα τέχνης που χρόνια αργότερα κοσμούσαν σαλόνι άλλου πλοίου ενώ είχαν ξηλωθεί μέχρι και τμήματα της καλωδίωσης του πλοίου..
Αυτό που τότε προκάλεσε εντύπωση ήταν το γεγονός πως οι περισσότερες από τις παραπάνω κλοπές σημειώθηκαν ενώ το πλοίο ήταν προσαραγμένο σε αβαθή και ο καταπέλτης του κλειστος και στο πλοίο υπήρχε δυνατότητα πρόσβασης μόνο από τη θάλασσα. Αν άνοιγε βέβαια μπορούσε να ακουμπήσει σχεδόν στη στεριά.
Όσο για το ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, αυτό έβγαλε ασπροπρόσωπη την εταιρεία του η οποία, για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι με όλους, το φρόντιζε όλα τα χρόνια με τον καλύτερο τρόπο. Όμως στην περίπτωση του ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ -γιατί αυτό είναι το όνομα του πλοίου- ίσως και να αποτελεί το μοναδικό πλοίο στον κόσμο που κατάσχεται και βγαίνει σε πλειστηριασμό δύο φορές στη ζωή του, και τις δύο στα χέρια της ίδιας εταιρείας. Κρίμα για αυτή την ιστορική εταιρεία που συνέδεσε το σινιάλο της με τις Κυκλάδες και το Αιγαίο η οποία αγαπήθηκε διαχρονικά όχι μόνο από καραβολάτρες αλλά ειδικά από τους ίδιους τους ναυτικούς της. Και αγαπήθηκε σε βαθμό που από ένα σημείο και μετά, αυτή η αγάπη άρχισε να λειτουργεί εις βάρος τους..
20 χρόνια μετά την πρώτη κατάρρευση, πέφτουν τίτλοι τέλους για δεύτερη φορά….
Θα υπάρξει άραγε επόμενη;
{jcomments on}
