«Ανελκύοντας την Ιστορία: Η εποποιία της ανέλκυσης ναυαγίων στην μεταπολεμική Ελλάδα»
Ερευνώντας διάφορες πτυχές της ιστορίας της ναυτιλίας μας συχνά έρχεται κανείς με αντικρουόμενες πληροφορίες ή με την έλλειψη πληροφοριών. Ένα τέτοιο κενό υπήρχε γύρω από τι απέγιναν τα πλοία που βυθίστηκαν σε προσιτά βάθη κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για κάποια υπάρχει η εντύπωση ότι παραμένουν στη θέση που χάθηκαν, ενώ για άλλα ότι ανελκύστηκαν μεταπολεμικά για να διαλυθούν ως παλιοσίδερα, χωρίς όμως αυτό να τεκμηριώνεται. Ο επαγγελματίας δύτης Κώστας Θωκταρίδης και ο ερευνητής Άρης Μπιλάλης για χρόνια αναζητούσαν την αλήθεια γύρω από την τύχη ορισμένων ναυαγίων.
Κατά τη διάρκεια των ερευνών τους ήρθαν αντιμέτωποι με πολύτιμα στοιχεία και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το «χαμένο» αρχείο του Οργανισμού Ανελκύσεως Ναυαγίων, ενός οργανισμού που έδρασε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια με σκοπό τον καθαρισμό των ελληνικών θαλασσών από τα εκατοντάδες ναυάγια που προκλήθηκαν κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το υλικό αυτό, συνδυασμένο με μαρτυρίες από βετεράνους δύτες που εργάστηκαν σε ανελκύσεις ναυαγίων και ενισχυμένο με πληροφορίες από άλλες πηγές, παρουσιάζεται μέσα από το νέο βιβλίο των Κώστα Θωκταρίδη και Άρη Μπιλάλη.
Πριν από δεκαετίες ο Αντιπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού Μάριος Σίμψας έγραφε: «η ανέλκυση των ναυαγίων ξεκινάει σαν μια οικονομική επιχείρηση, όμως για τις δυσκολίες και τους κινδύνους που παρουσιάζει και για τις ειδικές συνθήκες υπό τις οποίες γίνεται, είναι συχνά μια πραγματική εποποιΐα. Εποποιΐα γεμάτη από άκαμπτη θέληση, θαυμαστά κατορθώματα, ηρωισμό μέχρι θανάτου, δοξασμένες επιτυχίες και μεγάλα δράματα. … Στα ελληνικά νερά οι δικοί μας ανελκυστές δεν έχουν φυσικά ούτε τα μεγάλα βάθη ούτε τα ρεύματα και τις κακοκαιρίες που συναντούν οι συνάδελφοι τους στις μεγάλες θάλασσες και προ πάντων τον Ατλαντικό, το μεγάλο κοιμητήρι. Όμως αν σκεφθεί κανείς πόσο υπολείπονται σε μέσα από τους ξένους είναι να τους θαυμάζει κανείς πραγματικά για το θάρρος τους και το μεγάλο έργο που επιτελέσαν μέχρι σήμερα. Το να καθαρίσουν δηλαδή τα νερά μας από τα ναυάγια, που μερικά απ’ αυτά αποτελούσαν πραγματικό κίνδυνο στη ναυσιπλοΐα. Και θα ήταν μια αξιέπαινη προσπάθεια να μπορούσε κανείς να συγκεντρώσει τα καθέκαστα και να τα περιγράψει».
Το βιβλίο «Ανελκύοντας την Ιστορία: Η εποποιία της ανέλκυσης ναυαγίων στην μεταπολεμική Ελλάδα» εξιστορεί με τρόπο τεκμηριωμένο και συνάμα κατανοητό για το ευρύ κοινό, το έργο των Ελλήνων ναυαγιαιρετών και το πώς εξελίχτηκε ο τομέας των ανελκύσεων και διαλύσεων ναυαγίων στην Ελλάδα, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 1945-1960 οπότε και ο κλάδος αυτός γνώρισε την ακμή του. Το βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κυριακίδη, αποτελεί το τρίτο των δυο συγγραφέων. Είχαν προηγηθεί το «Ναυάγια στον Ελληνικό βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους» και το «Ναυάγια στις ακτογραμμές της Άνδρου».
