Δεν υπάρχει καλύτερη περιοχή από την Ελλάδα, λόγω του αριθμού των νησιών και των προορισμών που έχουμε, είναι τα λεγόμενα του Διευθύνοντος Συμβούλου της Celestyal Cruises
Την εστίαση της προσοχής της κυβέρνησης σε 6-7 κύρια λιμάνια ώστε να γίνουν κόμβοι για την υποδοχή των μεγάλων σε χωρητικότητα, σύγχρονων κρουαζιερόπλοιων, θεωρούν ως την ιδανική λύση ανάπτυξης για την ελληνική κρουαζιέρα τα στελέχη του κλάδου. Πιο πολλές συζητήσεις και οι σχεδιασμοί για ανάπτυξη πολλών νησιών θεωρείται ουτοπική.
Ενδιαφέρουσα είναι η τοποθέτηση του Κυριάκου Αναστασιάδη, Διευθύνοντος Συμβούλου της Celestyal Cruises και Προέδρου της Cruise Line International Association (CLIA) Europe.
«Όταν μια εταιρεία κρουαζιέρας βλέπει το περιβάλλον και αποφασίζει για το «που να πάει», βλέπει ορισμένα βασικά στοιχεία. Το πρώτο βασικό στοιχείο είναι το «πόσους προορισμούς μπορώ να δω στο χαμηλότερο κόστος» και δεν υπάρχει καλύτερη περιοχή από την Ελλάδα, λόγω του αριθμού των νησιών και των προορισμών που έχουμε.
Άρα, αφού έχουμε αυτό το φυσικό πλεονέκτημα, γιατί έχουν μειωθεί οι προσεγγίσεις των κρουαζιερόπλοιων τα τελευταία χρόνια; Ουσιαστικά, αυτό έχει συμβεί για τους εξής λόγους» τονίζει και εξηγεί:
«Πρώτον, ως παγκόσμιος στόλος κρουαζιερόπλοιων, έχει αλλάξει στη μορφή του και έχουν γίνει πιο μεγάλα τα πλοία. Άρα, χρειάζονται διαφορετικές υποδομές.
Δεύτερον, οι ανάγκες των επιβατών όταν επισκέπτονται έναν προορισμό, είναι πολύ πιο απαιτητικές από ό,τι ήταν στο παρελθόν.
Άρα, αυτά τα δύο βασικά πράγματα θα πρέπει να κινήσουν ένα εθνικό σχέδιο στην Ελλάδα. Είναι αδιανόητο να περιμένουμε ότι όλα μας τα νησιά, θα πάνε να χτίσουν λιμενικές υποδομές, για να φέρουν αυτά τα τεράστια πλοία. Είναι αδύνατον αυτό. Άρα, θα πρέπει να σταματήσουμε αυτό το πράγμα».
Στη συνέχεια αναφέρεται στο σχέδιο για τα λιμάνια που πρέπει να τους δοθεί προτεραιότητα αλλά και στο λειτουργικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να δραστηριοποιείται η κρουαζιέρα.
«Θα έπρεπε να εντείνουμε την προσοχή μας στα 6 με 7 κυριότερα λιμάνια, τα οποία θα πρέπει να γίνουν οι κόμβοι για αυτά τα μεγάλα πλοία.
Το δεύτερο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα, είναι, να κοιτάξει το πώς μπορεί να παρουσιάσει τον εαυτό της ως μια χώρα, η οποία δίνει οφέλη στις εταιρίες κρουαζιέρας για να τους προσελκύσει.
Οι χώρες της Ε.Ε. ανταγωνίζονται η μία με την άλλη μεταξύ τους και αυτή είναι η αλήθεια. Μπορεί να είμαστε όλοι στην Ε.Ε., αλλά όλοι προσπαθούν να πάρουν ένα μεγαλύτερο μερίδιο.
Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα και να δει, το τι μπορεί να κάνει μέσα στο πλαίσιο, που λέγεται, φορολογικό, Φ.Π.Α. και να είναι πιο ανταγωνιστικό από την πλησιέστερη χώρα της Ε.Ε.; Όπως, τι κάνει η Μάλτα; Τι κάνει η Ιταλία; Τι κάνει η Ισπανία;
Θα πρέπει και εμείς, να κινηθούμε και να έχουμε ένα αβαντάζ εναντίων των άλλων και να είμαστε ποιο ελκυστικοί και ποιο ανταγωνιστικοί».
Το επόμενο θέμα που θίγει είναι το πώς ανακοινώνουμε τις αλλαγές που θα φέρουμε, είτε λέγονται δασμοί, είτε λέγονται λιμενικά έξοδα.
«Δεν μπορείτε μονίμως να κινήστε με κανέναν τρόπο, όπου οι εταιρείες κρουαζιέρας βρίσκονται ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη, βγάζοντας μια ανακοίνωση που λέει ότι θα αυξήσουμε το κόστος των εκδρομών; Θα αυξήσουμε τις τιμές των εισιτηρίων στα μουσεία;
Όλα αυτά είναι επόμενο να γίνουν, αλλά θα πρέπει να γίνουν σε βάθος δύο ετών και κατόπιν συζητήσεως, για να μπει σωστά στον προγραμματισμό.
Όταν γίνονται βεβιασμένες κινήσεις μονομερείς, οι εταιρείες κρουαζιέρας προβληματίζονται γιατί δεν μπορούν να κάνουν σωστό προγραμματισμό».
