Της Νοέλ Μπάξερ*
Επιστρέφεις λοιπόν στο σπίτι, λες ένα βαρύ «γεια», αν υπάρχει κανένας να σε ακούσει και πας στην κρεβατοκάμαρά σου να αλλάξεις ρούχα. Να βάλεις «κάτι για το σπίτι». Κρεμάς το κοστούμι / ταγιέρ που φοράς στο γραφείο, στην άδεια κρεμάστρα που το περιμένει.
Η κρεμάστρα θα έχει τη χαρά να μην το στερηθεί την επόμενη μέρα. Ούτε την επόμενη εβδομάδα. Αν είναι τυχερή, θα το κρατήσει για όλη την σεζόν.
Εάν η διακοπή της εργασίας είναι παροδική, μια ανάπαυλα ανάμεσα σε δύο δουλειές ας πούμε, η ζωή στη ντουλάπα σας δεν αλλάζει ρυθμό. Δεν προλαβαίνουν να ξεμάθουν τα άδεια μανίκια την αφή της σάρκας σας.
Όταν η παύση είναι διαρκείας, τότε τα πράγματα -και στην ντουλάπα- αλλάζουν. Το πρώτο κοστούμι/ταγιέρ στην σειρά, οπισθοχωρεί. Χάνει έδαφος και, κρεμάστρα-κρεμάστρα, μέρα-μέρα, υποχωρεί προς την αθέατη πλευρά των ρούχων παρασύροντας, ντόμινο, και τα άλλα θύματα επαγγελματικά κοστούμια/ταγιέρ. Χωρίς να έχετε ασφαλώς την πρόθεση, γίνεστε ο δράστης, ή παρατηρητής, μιας ολοκληρωτικής ανταλλαγής πληθυσμών ανάμεσα στα ρούχα σας, που όπως όλες στην Ιστορία οφείλονται σε οικονομικά αίτια. Τα πουκάμισα με λευκό κολάρο σκουντιούνται πίσω από επιθετικά καρώ πουκαμισάκια. Η μετατόπιση είναι πολιτισμική.
Δεν αργεί η μέρα που όπως ξεφυλλίζετε τα ρούχα σας στην ντουλάπα, ξεκινώντας το βλέμμα σας την καθιερωμένη του πτήση αναγνώρισης από αριστερά ή δεξιά, βρίσκεστε μπροστά σε μια Νέα Ντουλάπα όπου δεσπόζει το κάζουαλ.
Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στα παπούτσια. Οι γόβες-στιλέτο, που έχουν λιώσει αποτσίγαρα και αποτσίγαρα με χρυσό περιλαίμιο, που έχουν σκίσει μοκέτες και μοκέτες, που έχουν βυθιστεί σε δερμάτινα ανδρικά μοκασίνια και μοκασίνια, άοπλες, παραδίδονται σε ένα λόχο μπαλαρινέ παπουτσιών σε ευδιάθετα χρώματα που προκαλούν σε όποια τα φοράει απροσδιόριστη ευεξία.
Υπάρχει ένα τυχερό επαγγελματικό κοστούμι-ταγιέρ που γλιτώνει την προσφυγιά. Είναι αυτό που επιλέξατε για τις συνεντεύξεις σας σε υποψήφιους νέους εργοδότες. Ονομάζεται «η φορεσιά των ίντερβιους». Ποιός είναι ο τυχερός, προδίδεται από τη θέση του στην ντουλάπα. Τιμητική θέση. Εξέχουσα. Σε απόσταση από τον συνωστισμό της πλέμπας κρεμαστρών, για να παραμείνει ατσαλάκωτο.
Αγνοούν τα απορριφθέντα κοστούμια/ ταγιέρ ότι η «φορεσιά των ίντερβιους» δεν περνάει και πολύ καλά μαζί σας στα ίντερβιους. Στο κουτσομπολιό των ρούχων που αρχίζει με το που κλείνετε την πόρτα της ντουλάπας σας, αμελεί μεγαλόψυχα να μαρτυρήσει στα άλλα ρούχα ότι στις συνεντεύξεις είστε αγνώριστος, ένα σουρωτήρι εφίδρωσης.
Η εκδίκηση των άλλων επαγγελματικών κοστουμιών / ταγιέρ δεν θα αργήσει. Αργά ή γρήγορα θα έχουν τη χαρά να το χλευάσουν φορεμένο σε ένα σώμα ένα-δυο νούμερα μεγαλύτερο.
Κι εσείς στον καθρέφτη το ίδιο θέαμα θα δείτε. Τον εαυτό σας που το ‘χει ρίξει στο φαΐ, να φοράει το βαφτιστικό του επαγγελματικό κοστουμάκι που κουμπώνει με δυσκολία. Αν έχετε καλή μνήμη και σας αρέσουν αυτά, δεν θα σας ξεφύγει η ανάμνηση του εαυτού σας όταν ήσασταν παιδί και σας έπαιρνε η μαμά σας από το χέρι για την αγορά λέγοντας «μεγάλωσε το γαϊδουράκι – μίκρυνε το σαμαράκι».
Με την επάνοδό σας στη δουλειά θα γίνει αυτόματα και η επάνοδος των επαγγελματικών κοστουμιών/ ταγιέρ ξανά στην εμπροσθοφυλακή. Ολική επαναφορά με νέα πολιτισμική μετατόπιση των αντίπαλων πληθυσμών της ντουλάπας. Το κάζουαλ θα καταποντιστεί ξανά στο Σαββατοκύριακο.
Αν αυτή η μάχη δεν γίνει σύντομα, που σημαίνει ότι η ανεργία γίνει χρόνια, παραμονεύει ένας άλλος επικίνδυνος κίνδυνος να τρυπώσει στην ντουλάπα σας: Η Μόδα. Θα πετάξει τα επαγγελματικά σας ρούχα όχι ως πρόσκαιρα αζήτητα αλλά ως, στο εξής, μόνιμα αζήτητα λόγω ξεπερασμένης μόδας. Επαγγελματικά «ντεμοντέ».
Σκέψη στο περιθώριο
«Η μόδα επιστρέφει» και «τα ρούχα δεν κάνουν τον άνθρωπο». Λένε.
* Η Νοέλ Μπάξερ είναι συγγραφέας και αρθρογράφος. Εργάστηκε στη Διαφήμιση και στο Μάρκετινγκ.